Rozdział 5 PIASEK!!!

Widzę ciemność. Gdzie nie spojrzę tam czerń. Odwracam się w drugą stronę. Widzę postać. Nie wiem kto to, bo jest za daleko. Wiem, że to jest dziewczyna. Mam już pewne podejrzenia kto to może być... Chcę do niej podejść. Nie mogę. Gdy próbuję zrobić krok czuję ból. Spoglądam na nadgarstki i co widzę? Oczywiście kajdanki. Na nogach też, ale to nie są zwykłe kajdanki. Znaczy też nie magiczne, ale te nie są takie jak policjantów, tylko takie szerokie z kolcami skierowanymi w stronę rąk. Trochę jak obroża dla niebezpiecznych psów. Spoglądam na dziewczynę. Ku mojemu zdziwieniu jest bliżej. Dużo bliżej. Już nie mam wątpliwości kto to jest. Widzę każdy szczegół bardzo dokładnie. Wiedziałem, że to ona. To w stylu Mroka. Zaraz. Chwila. CO KURDE??!!!? I tak to najlżejsze określenie, jakie teraz pomyślałem, ale nie będę już tego pisał. Wróćmy do snu. Podchodzi jeszcze bliżej. Teraz nic nie widzę. Nawet nie czerń, tylko taki złoty? Teraz wszystko wygląda tak samo oprócz tła. Zamiast czerni jest piękna łąka, a dookoła las. Z lewej same brzozy, z prawej- dęby, przede mną świerki, a za mną ... Elsa. Znaczy.... te.. no.... ten tego.... te.... wierzby. Chyba... Nie ważne. Jest po prostu ładnie. Podchodzę do niej. Już nie czuję bólu. Ona podchodzi do mnie. Chciałem coś powiedzieć, ale w tym momencie znów widzę ten błysk. Ale ten jest czarny i znów to samo. Wszystko takie same oprócz scenografii. Elsa wyciąga nóż zza pleców i się uśmiecha. Uśmiecha się jak Mrok. Tak złowieszczo. Boję się...  Wzięła zamach, już chciała mi go wbić. Znaczy był kilka milimetrów od mojego brzucha i znowu ten złoty błysk. Znów się zmienia scenografia. Elsa wyrzuca nóż i mnie przytula. Czuję jej łzy na moim ramieniu. Próbuję ją pocieszyć. Patrzy mi się w oczy. I znów ten błysk. Czarny, złoty, czarny, złoty, czarny. I co dalej? Elsa zamienia się w zombie. CO TO KURDE JEST???!!!!?? Chciała mnie ugryźć, ale w porę ją odrzuciłem. Nawet nie pomyślałem, że mogę się obudzić. Jaki ja "inteligentny". Usłyszałem jakiś głos:

- Jack! Jaack!!

- Kim jesteś? - odezwałem się. Znałem skądś ten głos, ale problem w tym, że nie wiem skąd.

Usłyszałem płacz. Spojrzałem w tamtą stronę i zobaczyłem Emmę. Cieszyłbym się, gdyby nie była związana łańcuchami. Już wiem skąd go znam. 
- Obudź się! - krzyczy
Na początku nie wiedziałem o co jej chodzi. Dopiero po kilkunastu minutach zajarzyłem o co chodzi. Jaki ja "inteligentny" kurde jestem. Dobra. Nieważne. Za wszelką cenę starałem się obudzić. Szczerze to myślałem, że pójdzie trudniej.
Obudziłem się cały zlany potem. W oknie zobaczyłem złoty błysk. To przecież Piasek. Wziąłem laskę, która schowana była za biurkiem i podbiegłem do okna. Już  prawie nigdzie nie było snów. Teraz piasek stał na chmurce ze złotego piasku. Nogi powoli robiły mu się czarne.
-PIASEK!!!
Już miałem wzbić się w powietrze kiedy usłyszałem:
-Jack?
Dobra Jack szybko zastanawiaj się co masz robić. Mam dwie opcje. Ratować Piaska i pokazać Elsie co umiesz i potem wszystko jej opowiadać, czy zostać i patrzeć na jego śmierć. Poczułem rękę na ramieniu. To Elsa.
- Wszystko dobrze? - zapytała i spojrzała za okno. Zrobiła coś, czego nigdy bym się nie spodziewał...
------------------
Param param pam, pam pam pam (reklama Polsata XD ). Witam wszystkich. Przepraszam, że w takim momencie, ale chcę zobaczyć (a właściwie przeczytać) co zrobi Elsa? Jak myślicie? Mam nadzieję, że się podoba. Nie wiem, czy ten sno-koszmar mi wyszedł. Taki nie był za straszny, no ale cóż... Prawie bym zapomniała! Dziękuję bardzo, bardzo mocno (z całego serducha XD) za ponad 1000 wyświetleń. Może z tej okazji napiszę one-shota (Tak to się pisze?). Już nawet wiem o czym będzie. Ale na razie to tajemnica, Dobra, a teraz się przyznać. Oglądaliście "Krainę Lodu"?  Dobra, (co ja mam z tym "Dobra"? Oszaleć można!) to chyba wszystko. ~Snowmoon
PS. Mam nadzieję, że to >>> "Param param pam, pam pam pam" <<< zostało zaśpiewane XD.